Κάποια στιγμή, που θα σβήσουν εντελώς οι φωτιές στην Αρκαδία και στην Ελλάδα, θα μιλήσουμε για την Ελλάδα που χάθηκε οριστικά και από παλιές φωτογραφίες θα την βλέπουμε και θα θαυμάζουμε.

Οι εικόνες που αποτυπώθηκαν στο μυαλό μας από τον πύρινο εφιάλτη, δεν θα χαθούν ποτέ, έστω και αν προσπαθήσουμε γι’ αυτό. Η μαχαιριά που κάρφωσε την ψυχή μας, άνοιξε πληγή που δεν επουλώνεται.

Εκείνο που έχω να πώ τη στιγμή αυτή, άυπνος τρείς ημέρες, είναι ένα: η Ελλάδα που ξέραμε δεν υπάρχει πλέον. Την μεγαλύτερη ευθύνη για την καταστροφή αυτή, δεν την έχουν τα κόμματα και η κυβέρνηση που ούτως ή άλλως είναι άχρηστη για να διαχειριστεί τον τόπο μας, την μεγαλύτερη ευθύνη την έχουμε εμείς οι πολίτες, εμείς που γίναμε αδιάφοροι.

Ο Άρτος του Δία
Τρίτη 28 Αυγούστου 2007, παραμονή του Αγιάννη του Πρόδρομου.

Σημείωση: στην φωτό διακρίνεται η πρώτη εστία που οδήγησε μέρος της Αρκαδίας (Ηραία) και της Ηλείας στην συμφορά. Από την εστία αυτή θρηνούμε σήμερα δεκάδες νεκρούς.