Αναφέρομαι στο πιλοτικό σενάριο του αρκαδικού χωριού. Τι είναι το αρκαδικό χωριό και τι είναι τα χωριά των ομογενών στις ιδιαίτερες πατρίδες τους και ποια αποτελέσματα μπορεί να έχει μια τέτοια κλαδική πολιτική; Κατ' αρχήν είναι μια ειδική τουριστική πολιτική. Ο τουρισμός, που έχει ειδικό ενδιαφέρον για την Ελλάδα, δεν πρέπει να αφορά μόνο στη Ρόδο και στην Κέρκυρα.

Οι Ευρωπαίοι για παράδειγμα βρήκαν τρόπο και επιχορηγούνται και από την Ευρωπαϊκή Ένωση, προκειμένου να βοηθούν τις μη αναπτυγμένες τουριστικές ζώνες, προωθώντας κλαδικές πολιτικές αγροτοτουρισμού. Αυτό θα μπορούσε να το έχουμε κάνει κι εμείς, - χαθήκανε δισεκατομμύρια λεφτά σε ECU, που δεν τα απορροφήσαμε, - οι Αυστριακοί όμως και οι Ιταλοί εισπράττουν πολλά χρήματα μέσω του αγροτοτουρισμού.

Υπάρχει όμως κι ένας άλλος κλαδικός τουρισμός, που μπορεί να αναπτύξει η Ελλάδα κι η Θράκη. Είναι ο κλαδικός τουρισμός των ομογενών. Ο ομογενής τουρίστας, που θα έρθει εδώ, αν τον συγκινήσεις και τον φέρεις, δεν είναι ο Ευρωπαίος τουρίστας, που θα έρθει για πέντε μέρες και θα καταναλώσει ελάχιστα, είναι ο τουρίστας που θα έρθει με τα δολάρια του, και δε θα μείνει τρεις ή πέντε μέρες, θα μείνει τουλάχιστον 20 ή ένα μήνα.

Εμείς λοιπόν τι κάναμε; Είπαμε στους ομογενείς Αρκάδες, ότι τους παραχωρούμε ως κίνητρο δωρεάν γη, παραχώρηση που έγινε νόμος και ισχύει και για τη Θράκη. Οποιαδήποτε δασική έκταση, που δεν είναι υψηλής βλάστησης, ή οποιαδήποτε δημόσια έκταση μπορεί να παραχωρείται, δωρεάν, σε ομογενείς για να οικοδομούν εκείνοι με δικά τους χρήματα το δικό τους παραθεριστικό οικισμό. Οι ομογενείς άρχισαν λοιπόν , αξιοποιώντας αυτήν την πρόκληση από το 1988 με τη ΔΕΠΟΣ να κτίζουν το δικό τους αρκαδικό χωριό, κι αυτή την ώρα που μιλάμε, το αρκαδικό χωριό είναι πραγματικότητα.

Καταφέραμε δηλαδή σε μια περιοχή που ποτέ δεν θα είχε τουρισμό, να φτιάξουμε ένα μεγάλο ξενοδοχείο, όχι με δικά μας χρήματα, αλλά με χρήματα των ομογενών και ν' αναπτυχθεί ένας τουριστικός ιδιότυπος οικισμός περίπου 2.000 κλινών, όταν θα ολοκληρωθεί. Και είναι μάλιστα ένας οικισμός που δεν έχει ανάγκη να κάνει διαφήμιση για να εξοικονομήσει πελάτες. 'Έρχονται οι ίδιοι οι Αρκάδες και φέρνουν χρήματα και ξοδεύουν, βοηθώντας έτσι και στην περιφερειακή ανάπτυξη της πατρίδας τους. Το χωριό δεν έχει μόνο οικονομική διάσταση, αλλά και εθνική, διότι εκεί αναπτύσσουμε προγράμματα για τη γλώσσα, για την Ορθοδοξία, και τον ελληνικό πολιτισμό. Είναι δηλαδή ένα χωριό, που δεν είναι απομονωμένο, και τα παιδιά των ομογενών - όλες οι ηλικίες – έρχονται σε επαφή, για 10, 20 χρόνια με τον πολιτισμό της πατρίδας τους, ουσιαστικά "διασώζοντάς τον" εντός τους.

Και σ' αυτό το σημείο πρέπει να αναφέρω ότι οι νέες γενιές χάνονται, γιατί δεν έχουμε μια ολοκληρωμένη στρατηγική, γιατί έχουμε αφήσει τον πατέρα και τη μάνα στην Αμερική, τον Καναδά ή τις ομοσπονδίες και τους συλλόγους μόνους τους να προσπαθούν, ενώ ο ελληνισμός έπρεπε να έχει πολιτική τέτοιων κλαδικών πολιτικών φιλοξενίας, όπως για παράδειγμα έχουν οι Εβραίοι που φιλοξενούσαν και φιλοξενούν ετησίως πάνω από 40.000 παιδιά .

Όταν παρέλαβα το Υπουργείο δεν ξεπερνάγαμε στη φιλοξενία τον αριθμό των 1.200 παιδιών, πέρσι κάναμε μια μεγάλη προσπάθεια και φιλοξενήσαμε 3.000 παιδιά από τη Μαύρη Θάλασσα, φέτος κατεβήκαμε πάλι στα 1.000, αλλά ο θεσμός της φιλοξενίας διατηρείται. Όμως στόχος μας πρέπει να είναι με τέτοια προγράμματα να μπορέσουμε να φέρνουμε σε επαφή τις νέες γενιές με τις  ιστορικές τους πατρίδες, με τον ελληνικό πολιτισμό, την Ορθοδοξία και με την περιφερειακή ανάπτυξη, διότι βλέπετε ότι αυτός ο σχεδιασμός δεν έχει μόνο οικονομικό στόχο, έχει και εθνικό.

Γρηγόρης Νιώτης
Πρώην Υφυπουργός Αποδήμου Ελληνισμού – απόσπασμα από την Εισήγηση του στο Γ’ Παγκόσμιο Συνέδριο Θρακών